-
In 2001 publiceerde Wrzesniewski en Dutton een interessante observatie over schoonmakers in het ziekenhuis. Deze bleken op te delen in twee groepen. Een groep zag het als laaggeschoold werk dat je deed om financiële redenen. Ze beschreven de activiteiten met weinig detail. De ander daarentegen als werk waar je meesterschap in moest ontwikkelen en in bij moest scholen. Het meest verrassende was hoe zij hun werk beschreven, omdat het nog maar weinig met schoonmaak had te maken.
https://journals.aom.org/doi/abs/10.5465/amr.2001.4378011
Natuurlijk maakten ze schoon, maar ze hielpen ook de patiënten met het verhangen van de foto’s in de kamer. Anderen hielpen mensen die nieuw in het ziekenhuis waren om de weg te vinden. Ze paste hun werk aan en integreerden die met de doelstellingen van het bedrijf, namelijk zorg.
Dit sluit allemaal op de psychologische basisbehoeften, waarin zichzelf competent achten, verbonden voelden met het bedrijf en voldoende vrijheid hadden om op hun eigen wijze te interacteren met de patiënten. Het meest opvallende aan deze observatie is dat de schoonmakers hun takenpakket zelf uitbreidden. Het was niet het management dat had gevraagd om te interacteren met patiënten. Het was de geboorte van term job crafting. Het sluit aan op onze definitie van sociale waardigheid.
Hoeveel anders is het in deze publicatie waarin medewerkers die dit soort werk deden zichzelf als onzichtbaar beschouwen waardoor ze schaamte en verdriet ervaren.
https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0001879118301209
Het gaat hier om schoonmakers die grotendeels in dienst zijn het bedrijf en niet onderdeel uitmaken van een extern schoonmaakbedrijf. Toch wisten ze niet wat hun status was. Het maakt het lastig om loyaliteit te ervaren. Het is een morele behoefte net als respect. Schrijnende verhalen waarin de schoonmakers een ruimte betreden, gedag zeggen, maar nul respons krijgen. Meer getolereerd dan gewaardeerd en ook door hun direct leidinggevenden.
Hier zien we hoe sociale waardigheid in werk een rol kan spelen retentie van personeel. Natuurlijk speelt salaris mee, maar de verschillen tussen de eerste twee publicaties spreekt boekdelen. Het bevredigen van psychologische basis- en morele behoeften vergroot het welbevinden, weerbaarheid en wendbaarheid van werknemers.
![]()
1 Share
