Spelen deel 2: Stoeien
Stoeideprivatie leidt tot een vermindering van emotionele en mentale flexibiliteit bij dieren
Stoeien
Een van de meest bekende spelvormen is het stoeien. Het is het spel van aanval en verdediging, zonder dat de ander echt (permanent) letsel oploopt (Pellis 2010). Een activiteit die gedeeld wordt door mens en dier en is waargenomen bij insecten, vogels, reptielen en zoogdieren. Het spel kan dan ook op verschillende manieren bedreven worden, namelijk met de handen, de snuit, de bek of het hele lichaam. Naast de verschillen delen ze wel allemaal dezelfde kenmerken, namelijk de wederkerigheid van aanval en verdediging. Ook lijkt het fysieke contact essentieel te zijn voor het plezierende en belonende effect van stoeien. Het is al vaker bij dieren en vooral bij ratten bestudeerd en het blijkt een prachtige manier te zijn om het effect van spelen op de breinontwikkeling te onderzoeken.
Ontwikkeling van de sociale vaardigheden
Gedurende de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw werden diverse experimenten (Pellis SA 2010) uitgevoerd met jonge ratten die in sociaal isolement werden gehouden en daardoor duidelijke cognitieve, sociale en emotionele vaardigheden ontbeerden. Daarna volgden ingenieuze experimenten waarin de jonge ratten wel alle sociale ervaringen mochten doorlopen, behalve het stoeien. Het leidde tot een verminderde stimulans en ontwikkeling van de cortex. Het gedrag wat ze vertonen is vergelijkbaar met ratten waarvan de cortex is verwijderd. In een stabiele omgeving kunnen ze zich uitstekend handhaven, maar zodra er onverwachtse situaties voordoen, dan blijken de ratten die aan stoeideprivatie lijden slecht met de nieuwe situatie om te kunnen gaan.
Ontwikkeling van de fysieke vaardigheden
De jonge ratten, en dat geldt wellicht ook voor mensen, leren tijdens het stoeien omgaan met onverwachte situaties. Dat is niet heel vreemd; stoeien leidt per definitie tot onverwachte situaties. Zowel fysiek als sociaal. In fysieke zin draagt het bij aan de motorische ontwikkeling. Proberen een stoeipartij te winnen zonder letsel te veroorzaken vereist vaardigheden, evenals het zelf schadevrij weg kunnen lopen, zoals dat bij judo gebeurt. Het vereist kracht, coördinatie en uithoudingsvermogen. Het stoeien zorgt er ook voor dat het beweegapparaat wordt getraind in alle richtingen waardoor het bindweefsel zich ook naar alle richtingen kan verstevigen, zoals de wet van Wolff beschrijft. Daarnaast wordt het zenuwstelsel geleerd dat dit soort bewegingen ook onder niet-stressvolle situaties plaats kunnen vinden, waardoor een hyperassociatie met gevaar mogelijk uitblijft. Die hyperassociaties worden gecorreleerd met onverklaarbare pijn en mobiliteitsrestricties
De positieve emoties die voortvloeien uit stoeien en stoeibewegingen helpen ons wapenen tegen negatieve stress
Meer relevante artikelen uit deze categorie 'Bewegen'
De haklanding in perspectief
De bekende professor Daniel Lieberman levert met een nieuwe publicatie, aanvullende inzichten in het ontstaan van loopblessures. Hij kan biomechanisch aannemelijk maken, dat een haklanding, het risico op blessures vergroot. Deze overtuiging werd tot nu toe niet...
De onverwachte relatie tussen lichaamshouding en emotie
Een groot deel van communicatie kun je toekennen aan lichaamstaal, en dat begint al bij de lichaamshouding. Onderzoek bevestigt steeds vaker dat er een kern van waarheid zit in de wederzijdse beïnvloeding van houding en emotie. Toch blijkt er een kleine verrassing te...
Hoe blessuregevoelig is yoga?
Yoga is doorgaans een relatief rustige vorm van bewegen met veel eindstandige gewrichtsposities. Het statische en vaak spirituele karakter vereist focus en de combinatie met meditatie leidt veelal tot ontspanning. Yoga heeft mede daarom de reputatie heilzaam te zijn...
Dit onderwerp wordt behandeld in de volgende opleidingen:
Recente artikelen (kennisbank) uit overige categorieën:
Opleiding Vitaliteitskundige wordt in 2025 uitgebreid
De opleiding tot vitaliteitskundige bestaat in de huidige vorm sinds 2022 en zal vanaf februari 2025 verder worden uitgebreid. De module Veranderkunde wordt opgesplitst in twee modules om de hoge dichtheid van de stof meer ademruimte te geven. Dit betekent dat de...
Het echte verhaal over Ikigai
Op de foto zie je Mieko Kamiya, een Japanse psychiater en auteur van het boek 'Ikigai ni Tsuite' (Over de zin van het leven). Hoewel ze ze wordt beschouwd als de geestelijke moeder van Ikigai, bestaat het concept al heel lang. Er zijn heel veel misverstanden over...
Problemen met en oplossingen voor ACT
Dit artikel is integraal overgenomen uit onze nieuwsbrief VisieVitaal (v202301010)Met Acceptance Commitment Therapy (ACT) weet je feitelijk niet wat het doet, je weet niet waarom je het doet, en ook niet of je rapportages kloppen. Er zijn mensen voor minder ontslagen,...
Redactionele noot
Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, worden opgeslagen of openbaar gemaakt in enige vorm of op enige wijze zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.
We vernemen graag feedback over onze artikelen, omdat we verantwoording afleggen voor claims belangrijk vinden. Dit artikel is een korte post over actualiteit, een uitgelicht onderzoek of een curiositeit. Het is geen uitputtende verhandeling over het onderwerp, maar het is bedoeld om een punt te maken door het in de context te plaatsen.
Wil je kennis uitwisselen over vitaliteit, fitness en leefstijl met andere (aspirant)professionals, bezoek dan onze connect community. Reageren op het artikel kan ook op de community, maar dan in de café's waar je lid van kunt worden.
- Dit artikel is een herpost uit april 2014
Geraadpleegde bron(nen)
-
Boulton MJ (1996). A comparison of 8- and 11-year-old girls’ and boys’ participation in specific types of rough-and-tumble play and aggressive fighting: Implications for functional hypotheses. Aggressive Behavior Volume 22, Issue 4, pages 271–287, 1996
-
Carlson FM (2006) Essential Touch: Meeting the Needs of Young Children. NAEYC ISBN: 978-1-928896-40-1
-
Palagi, E. (2011). Playing at every age: Modalities and potential functions in non-human primates. In: A. D. Pellegrini (Ed.), Oxford Handbook of the Development of Play (pp. 70-82). Oxford University; Oxford, UK.
- Pellegrini AD(1987). Rough-and-tumble play. Developmental and educational significance. Educational Psychologist, 22: 23–43
-
Pellis SM (2006), Pellis VC. Play and the development of social engagement: A comparative perspective. In P. J. Marshall & N. A. Fox (Eds.), The Development of Social Engagement: Neurobiological Perspectives (pp. 247-274). Oxford University Press: Oxford, UK.
-
Pellis SM (2010), Pellis VC. Social play, social grooming and the regulation of social relationships. In: A. V. Kalueff, J. I. LaPorte & C. L. Bergner (Eds.), Neurobiology of grooming behavior (pp. 66-87). Cambridge University Press: Cambridge, UK.