Het uithoudingsvermogen van Conor McGregor

De bokswedstrijd van de eeuw tussen MMA wereldkampioen Conor McGregor en ongeslagen wereldbokskampioen Floyd Mayweather bleek een ongekende publiekstrekker, die veel lof en kritiek oogstte. Fitnesstrainers waren vol lof over McGregor’s lef, maar spraken zich kritisch uit over zijn uithoudingsvermogen.

De krokodil en de leeuw

McGregor, de veel completere vechter die normaal 5 rondes van 5 minuten vecht onder minimale regels, moet zich ineens conformeren aan een gentlemen’s sport waarin hij niet mag schoppen, geen ellebogen mag gebruiken en niet mag wurgen. De ongewone match was vergelijkbaar met die van een krokodil (McGregor) en een leeuw (Mayweather). Beiden gevaarlijk, maar aangezien het gevecht op het land plaatsvond, heel duidelijk in het voordeel van Mayweather. McGregor had voorspeld dat hij Mayweather in de vierde ronde knockout zou slaan en Mayweather had op zijn beurt geantwoord dat McGegror de twaalfde ronde niet zou redden. Beweegtrainer Ido Portal, verantwoordelijk voor de onorthodoxe bewegingen van McGregor, was veel voorzichtiger in zijn uitspraken. Portal zei dat boksers allemaal hetzelfde doen en dat een mutatie zoals Conor het spel weleens open zou kunnen gooien. Die mutatie is er overigens al en hij heet Vasyl Lomatsjenko en zeker niet Conor McGregor. Het idee dat McGregor überhaupt kans zou maken, bleek alleen te leven bij hardcore fans, want de smartmoney was door de gokbureaus ingezet op Mayweather. Voor hen en voor boksingewijden was het duidelijk, McGregor maakte geen schijn van kans. Net zomin als dat hij ooit BJJ-kampioen wordt en bijvoorbeeld van levende legende Marcello Garcia gaat winnen.

Tikkertje tijdens de wedstrijd

In de eerste twee ronden leek McGregor nog te domineren en hij wist zelfs een opstoot uit een counter te krijgen, maar daar bleef het wel bij. De stoten die daarop volgden leken weinig kracht te hebben. Hoewel McGregor tikkertje aan het spelen was, bleef Mayweather vooral verdedigend, vooruitlopen. Een tactiek waar Lomatsjenko wel raad mee zou weten, maar Conor McGregor duidelijk niet. Na de vierde ronde bleef Mayweather de druk opvoeren en van McGregor bleef steeds minder over. Dat hij het tot de tiende ronde heeft uitgehouden, mag een wonder heten. Mogelijk door de voorzichtigheid van Mayweather, die niet alleen ongeslagen met pensioen wilde, maar mogelijk ook rekening hield met de langere armen van de grotere McGregor. De wedstrijd werd beëindigd door de scheidsrechter, nadat McGregor zich niet meer verdedigde tegen de stoten op het hoofd. Het werd een technische knock-out (TKO). Fans en ook McGregor zelf vonden de TKO te vroeg ingezet, maar boksen blijft nu eenmaal een gentleman’s sport.

Meer sprinter dan cardiobeest

De kritiek van kracht- en conditietrainers op het uithoudingsvermogen van McGregor is op zich begrijpelijk, gezien de snelle degeneratie van de MMA-vechter, maar niet geheel terecht. McGregor is een ander beest dan Mayweather. De MMA-kampioen is een allround-vechter, die floreert in de kortere wedstrijden. Hij is geen bokser en het vergelijk gaat op met 7-voudige Tourwinnaar Lance Armstrong, die zijn eerste marathon het zwaarste evenement van zijn leven heeft genoemd. Er zijn weinig mensen die twijfelen aan het uithoudingsvermogen van Armstrong, maar met een eindtijd van 2 uur en 59 minuten is het verre van een topmarathonloper. Het is een demonstratie van het specificiteitsprincipe. Van een fietser maak je niet zomaar een hardloper en van een sprinter ook geen duurbeest. McGregor is zelfs binnen de MMA-sport meer een sprinter en dan marathonloper, alleen klaagt er niemand omdat hij dan wel wint. Er zijn trainingsvormen die bijdragen aan een verbeterd snel herstel, maar of dat McGregor gered zou hebben, blijft gissen.

Zelfverzekerd of gewoon een show?

Zowel Armstrong als McGregor hebben geen gebrek aan zelfvertrouwen. Armstrong gaf achteraf aan dat hij zich tijdens de start sterk voelde en dat het publiek hem opzweepte. Hij had goed getraind en hij had een compleet team meelopen. Het is zeer twijfelachtig dat hij zonder een gangmaker binnen de 3 uur was geëindigd. Van McGregor mag hetzelfde gezegd worden. Hij is kampioen MMA in twee gewichtsklassen en staat bekend om zijn onorthodoxe vechtstijl, waardoor hij zelfs een ervaren bokser als Nate Diaz flink kon raken. De 18 technische knock-outs op zijn naam en geen enkele TKO tegen, sterkt het idee dat hij echt kan boksen. En de steun van zijn fans is onvoorwaardelijk. Zijn zelfvertrouwen kwam daarom niet uit de lucht vallen.

En dan zegt het brein stop

Het is mogelijk dat McGregor biologisch niet geschikt is voor langdurige wedstrijden, maar aan zelfvertrouwen was duidelijk geen gebrek. Het idee dat hij de match binnen vier ronden kon beslissen, maakte ongetwijfeld een onderdeel uit van de tactiek. Zijn uithoudingsvermogen mag dan misschien niet optimaal zijn voor dit soort werk, maar zijn ervaring speelt hem nog meer te parten. Na twee ronden was McGregor al uitgespeeld. Armstrong wist zijn marathontijd na jaren trainen terug te brengen naar 2 uur 46 minuten. Dat is een flinke sprong, maar nog steeds geen toptijd. Zijn VO2max is op zijn leeftijd waarschijnlijk niet gestegen en mogelijk alleen maar gedaald. De winst komt van beweegefficiëntie, een onafhankelijke factor voor succes (Shaw AJ 2015), die jaren van trainen vereist, geen maanden. In Nederland waar men relatief laat begint met lopen zijn de marathonkampioenen doorgaans ouder dan 30 jaar. De piek in fitheid is dan al gepasseerd en is hier dan duidelijk niet de beslissende factor.

Grote gelijkenis, maar niet gelijk

Voor McGregor geldt dat het ritme, het voetenwerk, de afstand, de focus en de stoten van het boksen anders zijn dan bij MMA. Een oppervlakkige gelijkenis maakt het nog niet hetzelfde. Beweegefficiëntie komt ook hier met de jaren. En dan hebben we het nog niet eens over de zwaardere handschoenen. Ook als het aantal mitochondriën en de longcapaciteit toeneemt, dan zal het brein nog steeds voortijdig de handdoek in de ring gooien. Het brein is bereid om het lichaam bloot te stellen aan extreme omstandigheden, zoals hoge belasting, lage glycogeenvoorraden, lage hydratiestatus en hoge temperaturen, als hij het vertrouwt. Dit kan geheel los staan van de fysiologische status, zo is inmiddels gedemonstreerd bij gedehydrateerde wielrenners. Het brein schroeft het vermogen terug, ruim voor de fysiologische grens is bereikt. Bij McGregor begon het brein na de tweede ronde al gas terug te nemen en vanaf de vierde ronde heeft hij alleen nog maar gereden met de handrem erop. Het gegeven dat Mayweather na 2 ronden nog steeds onaangetast stond, zal het brein ook weinig overtuigd hebben om meer te geven. Mind over body is nog één ding, maar mind over brain vereist een compleet andere aanpak dan alleen maar veel zelfvertrouwen hebben. Snel herstel dat wens je niet, je traint ervoor, zowel psychologisch, neurologisch als fysiologisch.

Welke sport is gevaarlijker, MMA of boksen?

Veel MMA-toeschouwers vonden de TKO te snel ingezet, mede omdat ze gewend zijn aan veel bloederigere schouwspelen. Het probleem is echter dat boksen veel meer interne schade veroorzaakt dan bij MMA. Uit een analyse (Karpman S 2016) blijkt dat boksers daarom tweemaal vaker een hersenschudding oplopen waarbij het bewustzijn wordt verloren dan bij MMA. Het vechtverbod door artsen is bij boksers gemiddeld 26 dagen na een opname, terwijl deze bij MMA 20 dagen is. Meer stoten op het hoofd, omdat je niet mag trappen en klemmen, zorgen ervoor dat de kans op breinletsel toeneemt. Als een wereldkampioen die op je af blijft komen al geen bedreiging is, dan zijn het de klappen wel. McGregor stond te zwalken en hoewel hij het slechts vermoeidheid noemde, is het logisch dat een scheidsrechter niet het risico nam.

Doen waar je goed in bent

Meer relevante artikelen uit deze categorie 'Fitness'

Dit onderwerp wordt behandeld in de volgende opleidingen:

Recente artikelen (kennisbank) uit overige categorieën:

Redactionele noot

Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, worden opgeslagen of openbaar gemaakt in enige vorm of op enige wijze zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.

We vernemen graag feedback over onze artikelen, omdat we verantwoording afleggen voor claims belangrijk vinden. Dit artikel is een korte post over actualiteit, een uitgelicht onderzoek of een curiositeit. Het is geen uitputtende verhandeling over het onderwerp, maar het is bedoeld om een punt te maken door het in de context te plaatsen. 

Wil je kennis uitwisselen over vitaliteit, fitness en leefstijl met andere (aspirant)professionals, bezoek dan onze connect community. Reageren op het artikel kan ook op de community, maar dan in de café's waar je lid van kunt worden.

Geraadpleegde bron(nen)

• Karpman S (2016), Reid P, Phillips L, e.a. Combative Sports Injuries: An Edmonton Retrospective. Clinical Journal of Sport Medicine: July 2016 – Volume 26 – Issue 4 – p 332–334
• Shaw AJ (2015), Ingham SA, Atkinson G, Folland JP. The correlation between running economy and maximal oxygen uptake: cross-sectional and longitudinal relationships in highly trained distance runners. PLoS One. 2015 Apr 7;10(4):e0123101