Hoe betrouwbaar is de Journal of Strength & Conditioning Research (JSCR)

Kracht als basis van atletisme

Journal of Strength and Conditioning Research
De Journal of Strength and Conditioning Research, afgekort tot JSCR, is een populair wetenschappelijke uitgave van de National Strength and Conditioning Association (NSCA), ‘s wereld meest gezaghebbende organisatie op het gebied van fysieke trainers. Hun opleidingen tot personal trainer (CPT) of strength & conditioningcoach (CSCS) zijn zeer populair en om als fysieke trainer aan de slag te kunnen op de meeste Amerikaanse universiteiten moet je ook tenminste CSCS zijn. Er zijn daarom nogal wat succesvolle fysieke trainers, die de titel CSCS dragen. De JSCR is een van hun peerreviewed wetenschappelijke uitgaven en wordt geïndexeerd in Pubmed. Het heeft ook nog een alleraardigste impactfactor van 1.795, een kwaliteitsmaat. De hoofdredacteur is hoogleraar dr. William Kraemer, een levende legende op het gebied van krachttraining en bewegingswetenschappen, die kracht als een basis voor atletisme, opnieuw leven heeft ingeblazen.

In Pubmed gevonden worden is belangrijker dan de impactfactor

De kritiek
Een van de grootste problemen van de JSCR is het nogal matige peerreviewproces. Het ontbreken van een statisticus in het peerreviewteam is ook heel duidelijk een gemis. Regelmatig verschijnen er meta-analyses van discutabele kwaliteit of EMG onderzoeken waarvan de complete wiskundige verantwoording ontbreekt. Maar ook zonder statisticus zou iemand toch op moeten vallen dat er soms onderzoeken in overzichtsartikelen staan, die niet eens binnen de inclusiecriteria passen. Het kan ook aan onze verbeelding liggen, maar we zien ook veel publicaties verschijnen van oud-studenten of promovendi van de universiteit waar Kraemer de hoogleraar is. Het krijgt daardoor een hoog clubblad gehalte. Daarnaast is de realiteit, dat teruggevonden kunnen worden in Pubmed, belangrijker is dan publiceren in een wetenschappelijke uitgave van statuur en een matig peerreviewproces is dan heel praktisch. Wij hebben er recent nog een opmerking over gemaakt in een clip over Chia zaden. Het draagt allemaal niet bij aan de reputatie van deze uitgave.

Matige peerreview betekent niet automatisch slecht artikel

Verdediging
Ondanks de voorgenoemde bezwaren zijn er toch redenen om te publiceren in de JSCR. De eerste is vooral het bereik, mede mogelijk gemaakt door een betaalbare 135 dollar per jaar. Het is om die reden, dat bijvoorbeeld dr. Stuart McGill met honderden publicaties in de meest gezaghebbende uitgaven, soms ook kiest voor de JSCR. Als het doel is om het werkveld te beïnvloeden, dan is de JSCR een ideaal publicatieplatform. Het leent zich uiteindelijk het best voor publicaties met een vertaling naar de praktijk. Invloed is ook de reden waarom men steeds vaker publicaties in de zogenaamde ‘Open access’ bladen probeert te krijgen, waarvan de meesten van nog dubieuzere kwaliteit zijn. Het is vaak praktischer om erkenning van je ‘ondergeschikten’ te hebben dan van je peers, geheel los van de motivatie. Daarnaast betekent het publiceren in de JSCR niet automatisch dat het een slecht artikel of experiment is. Het kan zelfs heel goed zijn, maar die zekerheid krijg je helaas niet door het matige peerreview proces