De zwakte van de powerpose

Inleiding
Onze lichaamstaal weerspiegelt onze gemoedstoestand en andersom. In een TEDx video vertelde hoogleraar Amy Cuddy een persoonlijk relaas dat haar onzeker maakte en hoe haar onderzoek aantoonde dat het aannemen van een zogenaamde expansieve houding ofwel powerpose (zie foto) de zelfverzekerdheid doet toenemen, ook in de taken die erop volgden. Wat vooral tot de verbeelding sprak was de stijging van de testosteronniveaus en het dalen van de cortisolspiegels als gevolg van de powerpose. De TEDx video ging viraal!

Skepsis alom

Het onderzoek
Wij waren wat sceptisch over het onderzoek, omdat het aantal deelnemers (n=21) klein was en de bloedafnames 6 uur van elkaar lagen, voor een krachtige- of een zwakke houding ie slechts 2 minuten duurde. Daarnaast was het onderzoek niet goed geblindeerd. Het deelnemersaantal is te klein om een effectmaat te berekenen. Het is daarom bijzonder dat er zoveel waarde aan gehecht werd.

Je kunt niet uren later hormonale metingen doen van een interventie die nog geen 2 minuten duurde

Hormonen
Het aangetoonde verschil in de hormonale niveaus voor- en na de powerpose, sprak het meest tot de verbeelding, want het maakt psychologie tastbaar. De neurobiologie, waaronder dit vindingen worden geschaard, heeft dan ook veel belangstelling. Zowel testosteron- als cortisol hebben zogenaamde diurnale ritmes, wat betekent dat de niveaus over de dag schommelen, zoals je kunt zien op de grafiek (Bremner WJ 1983). Het is dus heel lastig om te bepalen of de niveaus gestegen of gedaald zijn met slechts 2 metingen. Daarnaast worden hormoonspiegels beinvloedt door talloze factoren waaronder leeftijd (Bremner WJ 1983) en voedingsstatus (Bribiescas RG 1996).

Testosteronniveau’s fluctueren over de dag en de mate waarin verschilt ook nog met de leeftijd (lichtgroen is jonge man, donker is oudere man).

De vraag is hoe Cuddy al deze factoren heeft kunnen uitsluiten. Het antwoord daarop is kort, niet namelijk. Zij heeft slechts twee speekselmetingen gedaan en daaruit is alles geconcludeerd.

Zelfs de eerste auteur gelooft er niet meer in

Nog meer problemen
Het allergrootste probleem van het Cuddy onderzoek is dat het gepubliceerd is. Dit had nooit mogen gebeuren en zeker niet op deze manier. Nergens blijkt dat er kwaliteitscontrole heeft plaatsgevonden. Er is een ongevalideerde schaal gebruikt om ‘zelfverzekerdheid’ te meten. De 2 dollar goktaak is zo ontzettend laag in risico, dat zelfverzekerdheid niet noodzakelijk is. De vraag is dan ook wat er precies gemeten is, behalve een verwachtingseffect. De samenvatting staat vol hyperbole claims. Dana Carney, eerste auteur uit het onderzoek heeft formeel aangegeven dat zij niet langer meer achter de resultaten van het onderzoek staat. Zij acht de kritiek op de erbarmelijke methodologische kwaliteit onweerlegbaar en alle conclusies op basis van dit experiment voorbarig zijn.

Er bleef nog erbarmelijk weinig over na een replicatie-onderzoek

De herkansing
Recent werd het onderzoek door een andere partij herhaald (Ranehill E 2015). Het nieuwe experiment was veel groter, het was beter geblindeerd en de metingen volgden elkaar sneller op. Het was methodologisch op alle fronten beter, waardoor de resultaten betrouwbaarder worden. Na de powerpose bleken de deelnemers zich op dat moment zelfverzekerder voelen, maar niet in de taken erna. Ook de hormonale reactie werd niet teruggevonden. Deze verschillen zouden verklaard kunnen worden door de kleine verschillen met het eerste experiment, maar feit blijft dat het originele experiment veel te zwak was om er conclusies aan te verbinden.

De laatste nagel in de doodskist?

Meer replicatietesten
De volume 2 editie 2017 van het wetenschappelijk tijdschrift ‘Comprehensive Results in Social Psychology’ is een Powerpose special waarin zeven artikelen gepubliceerd over de onderwerp. De conclusie was consistent, namelijk dat de effecten die Cuddy en collegae hebben waargenomen door andere onderzoekers niet bevestigd kunnen worden. In ieder geval hormonaal gezien. In het geval van het gevoel van zelfverzekerheid bleek er sprake te zijn van een klein effect.  De vraag is wat het betekent?

In diezelfde periode werden de resultaten van een viertal experimenten geopenbaard (Cessario J 2017) en daaruit blijkt dat als men daadwerkelijk een taak moet uitvoeren, dat een powerpose niet leidt tot beter resultaat. Men kan zich weliswaar een klein beetje meer zelfverzekerd voelen, maar het leidt niet tot betere prestaties. Daarmee is het laatste restje hoop dat de powerpose, daadwerkelijk bijdraagt aan een betere succes, gesneuveld.

P-curve perikelen

Het onderzoek van Cuddy is niet het enige onderzoek op dat gebied en een groep onderzoekers (Simmons) heeft daarom een systematische zoektocht gedaan en 34 onderzoeken gevonden die min of meer de effecten van een power pose testen. Door middel van een P-curve kan een visuele inschatting gemaakt worden of de resultaten van de betrokken experimenten naar een kant leunen en daarmee effectief of juist niet effectief zijn. De auteurs vonden geen effect en schreven de powerpose af.

Recent werd een nieuwe P-curve gepubliceerd, waar Amy Cuddy, bij betrokken was en het zou wel een effect suggereren. De populaire media luidde de rehabilitatie in van Cuddy, maar dat is wel erg optimistisch. Het eerste waar we naar kijken zijn de selectiecriteria van de publicaties. Die zijn in tegenstelling tot Simmons, nogal onduidelijk. Dat is vervelend, omdat daarmee onderzoeken mee kunnen komen die weliswaar een sterk effect tonen, maar de powerpose niet goed testen. Zo blijkt bijvoorbeeld uit een onderzoek dat de deelnemers die van expansieve naar een ingekrompen houding gingen, gemiddeld 24 punten in geluk stegen. Let wel, op een schaal van 0-24. Een dergelijk groot verschil vertekent niet alleen de P-curve, maar is compleet ongeloofwaardig. Het hoort er niet niet thuis. Ook was er een fysiotherapeutisch onderzoek in de selectie geslopen, eveneens met een groot effect. Het was alleen geen powerpose onderzoek, maar een krachttest bij verschillende houdingen. De auteurs merkten wel op dat de verschillende houdingen invloed konden hebben op emoties, maar leverde daar geen cijfermateriaal voor en dat maakt het ongeschikt voor een p-curve. Het zijn slechts 2 van de 52 onderzoeken, maar het illustreert dat het definieren en vervolgens controleren van de selectiecriteria van belang is. Bij elkaar kunnen we stellen dat er van een rehabilitatie van Amy Cuddy geen sprake kan zijn, al was het alleen al, omdat het van iemand anders dan Cuddy zou moeten komen. Het tweede probleem is dat het methodologisch slordig in elkaar zit en laten we ook de prijs-prestatie niet negeren. Als je 52 onderzoeken nodig hebt om een klein positief effect vast te stellen, dan is het effect verwaarloosbaar.

Contra-posities

Een belangrijk probleem met powerpose onderzoek is het gebrek aan een controlehouding. Het is dus mogelijk dat de verandering van de houding zelf leidt tot het effect en niet zozeer de powerpose. De meeste onderzoeken en ook die van Amy Cuddy, hebben geen controlehouding. Onderzoek bleef echter doorgaan en inmiddels is er een systematisch overzichtsartikel (Elkjær E 2020) verschenen van onderzoeken waarin een dergelijke controlehouding is afgezet tegen de powerpose. Daarvoor zijn vier criteria opgesteld: 

1. Goede vergelijkingen (neutrale houding, ingekrompen en expansieve houding)
2. Hoe de manipulatie verloopt
3. Metingen (gevoel/ gedrag / hormonaal)
4. Omgevingsvoorwaarden

Op basis van die criteria zijn 73 onderzoeken gescreend en 48 zijn opgenomen in een meta-analyse. Men kwam tot de voorlopige conclusie dat de verandering van het gedrag en het gevoel eerder toegeschreven kon worden aan een ingekrompen houding dan aan een expansieve (powerpose) houding. In de praktijk maakt dat misschien niet zoveel uit, maar men hoeft dan minder overdreven houdingen aan te nemen om een effect te verwachten. Er waren te weinig onderzoeken met hormoonmetingen om er objectieve conclusies aan te verbinden. 

Meer lezen uit deze categorie 'Coachen':

Dit onderwerp komt aan bod in de volgende opleidingen:

Meer lezen uit overige (kennisbank) categorieën:

Redactionele noot

Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, worden opgeslagen of openbaar gemaakt in enige vorm of op enige wijze zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.

• 22 april 2018: Toegevoegd, de alinea ‘P-curve perikelen’ om de resultaten van Cuddy in perspectief te zetten
• 30 okt 2017: Toevoeging alinea onder ‘Laatste nagel in de doodskist?’ en de conclusie aangepast, zodat het meer het hele artikel samenvat.
• 20 juli 2017: Additionele feiten toegevoegd onder het kopje ‘Meer problemen’ en de conclusie is herschreven, zodat duidelijk wordt dat de power pose weinig bruikbaar is.

• Bremner WJ (1983), Vitiello MV, Prinz PN. Loss of circadian rhythmicity in blood testosterone levels with aging in normal men. J Clin Endocrinol Metab. 1983 Jun;56(6):1278-81
• Bribiescas RG (1996) Testosterone levels among Aché hunter-gatherer men : A functional interpretation of population variation among adult males. Hum Nat. 1996 Jun;7(2):163-88
• Cessario J (2017), Johnson DJ. Power Poseur. Bodily Expansiveness Does Not Matter in Dyadic Interactions. Soc Psychology and Personality Science, First Published August 22, 2017
• Cuddy AJC (2012)., Wilmuth CA, Carney DR. The Benefit of Power Posing Before a High-Stakes Social Evaluation. Harvard Business School Working Paper, No. 13-027, September 2012.
• Cuddy AJC (2018), Schultz SJ, Fosse NE. P-Curving a More Comprehensive Body of Research on Postural Feedback Reveals Clear Evidential Value for Power-Posing Effects: Reply to Simmons and Simonsohn (2017). Psychol Sci. 2018 Apr;29(4):656-666
• Elkjær E (2020), Mikkelsen, M.B., Michalak, J. et al. (2020). Expansive and contractive postures and movement: A systematic review and meta-analysis of the effect of motor displays on affective and behavioral responses. Perspectives on Psychological Science
• Ranehill E (2015), Dreber A, Johannesson M, e.a. Assessing the Robustness of Power Posing: No Effect on Hormones and Risk Tolerance in a Large Sample of Men and Women. Psychological Science May 2015 26: 653-656
• Simmons JP (2017), Simonsohn U. Power Posing: P-Curving the Evidence. Psychol Sci. 2017 May;28(5):687-693.