Clip: Verzadigingsmythe eiwit en vezels – psychoneurobiologie van verzadiging

door | nov 25, 2016 | Leefstijl, Voeding

Als we honger hebben, dan willen we wat eten. Als je af wilt slanken of tenminste niet aan wilt komen, dan is het raadzaam om de honger te minderen. Men adviseert dan vaak het verhogen van eiwit en /of voedingsvezels. Gek genoeg is er weinig onderzoek gedaan naar dit specifieke advies. Tot nu!

Wat als je het eiwit- en vezelgehalte stiekem vermindert, leidt dat tot meer honger?

In een recent onderzoek (Sayer RD 2016) kregen 15 deelnemers, 4 dagen lang in willekeurige volgorde, een burrito van 400 kcal geserveerd als ontbijt met normaal eiwitgehalte (12 g) en normaal vezelgehalte (2 g), hoog eiwit (25 g) en normaal vezel, hoog eiwit en hoog vezel (8 g) of normaal eiwit met hoog vezel. Het koolhydraatgehalte van 50 g werd constant gehouden en men kon aan de burrito zelf niet zien wat de samenstelling was. Na het eten werd hun hongergevoel na 0, 60, 120, 180 en 240 minuten vastgelegd en tijdens de lunch werd bijgehouden hoeveel ze aten.

Is verzadiging een exclusief biologisch fenomeen?

Er bleek nauwelijks verschil te zijn tussen de verschillende macronutrientencomposities. Ook op de fMRI (breinscan) werd geen duidelijk patroon gevonden van een beloningseffect met lage of hoge eiwit- en vezelgehaltes. Ouder eiwitonderzoek toont dezelfde effecten. Hoeveel iets verzadigt is sterk afhankelijk van de verwachting. Ons brein neemt beslissingen op basis van de verwachting en van de lichamelijke signalen. Verzadiging is daarom geen exclusief biologisch fenomeen, maar een psychoneurobiologische kwestie.

Sturen op macronutriënten is zo 20e eeuw

Conclusie
Het idee dat men het gewicht beter onder controle krijgt door de honger te stillen is rationeel. De keuze voor verzadigende producten is dan vaak op basis van het eiwit- en/of vezelgehalte. In onderzoeken waarin de eiwit- en / of vezelgehaltes zijn gemanipuleerd, zonder dat je het merkt, blijkt echter dat meer of minder eiwit- en vezels geen verschil opleveren voor de verzadiging. Verzadiging is daarom geen exlusief biologische kwestie, maar een psychoneurobiologisch fenomeen. Sturen op macronutrienten is van de 20e eeuw!

Meer lezen uit deze categorie 'Voeding':

Bestaat voedselverslaving?

Bestaat voedselverslaving?

In een recente wetenschappelijke publicatie komt men tot de conclusie dat er weinig tot geen bewijs is voor de gehypte voedselverslaving (Hebebranda J 2014). Het veronderstelde fenomeen is daarnaast slecht begrepen, aangezien men geen onderscheid maakt tussen de...

Hebben dikke mensen meer cravings?

Hebben dikke mensen meer cravings?

Als verlangen verandert in hunkeren naar voedsel dan wordt het een craving genoemd. Die cravings lijken vooral sterk te zijn gecorreleerd met hyperpalatibele (smakelijk) en hypercalorische voedingsmiddelen. Dik en dun kennen het verschijnsel van cravings, maar is er...

Wat voegt de leefstijlarts toe?

Wat voegt de leefstijlarts toe?

De belangstelling voor leefstijlgeneeskunde bij (huis)artsen neemt toe en dat lijkt terecht te zijn, aangezien veel van de gezondheidsproblemen ontstaan door de wijze waarop we leven. Nu hebben we al leefstijlcoaches en diëtisten. Wat voegt de leefstijlarts toe?    ...

Dit onderwerp komt aan bod in de volgende opleidingen:

Recente artikelen (kennisbank) uit overige categorieën:

Summerschool 2024: Groeien doe je in de zomer!

Summerschool 2024: Groeien doe je in de zomer!

  Het hele jaar is het druk met een volle werkweek en een hectisch thuisleven. Toch moet je soms bijtanken en dat kan in de zomervakantie, waar je lekker je rust pakt. Meestal begint het na een paar weken alweer te kriebelen en dan kun je de zaken afhandelen,...

Het echte verhaal over Ikigai

Het echte verhaal over Ikigai

Op de foto zie je Mieko Kamiya, een Japanse psychiater en auteur van het boek 'Ikigai ni Tsuite' (Over de zin van het leven). Hoewel ze ze wordt beschouwd als de geestelijke moeder van Ikigai, bestaat het concept al heel lang. Er zijn heel veel misverstanden over...

Problemen met en oplossingen voor ACT

Problemen met en oplossingen voor ACT

Dit artikel is integraal overgenomen uit onze nieuwsbrief VisieVitaal (v202301010)Met Acceptance Commitment Therapy (ACT) weet je feitelijk niet wat het doet, je weet niet waarom je het doet, en ook niet of je rapportages kloppen. Er zijn mensen voor minder ontslagen,...

Redactionele noot

Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, worden opgeslagen of openbaar gemaakt in enige vorm of op enige wijze zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.

We vernemen graag feedback over onze artikelen, omdat we verantwoording afleggen voor claims belangrijk vinden. Dit artikel is een korte post over actualiteit, een uitgelicht onderzoek of een curiositeit. Het is geen uitputtende verhandeling over het onderwerp, maar het is bedoeld om een punt te maken door het in de context te plaatsen. 

Wil je kennis uitwisselen over vitaliteit, fitness en leefstijl met andere (aspirant)professionals, bezoek dan onze connect community. Reageren op het artikel kan ook op de community, maar dan in de café's waar je lid van kunt worden.

Geraadpleegde bron(nen)

  • Sayer RD (2016), Amankwaah AF, Tamer GG Jr, e,a. Effects of Dietary Protein and Fiber at Breakfast on Appetite, ad Libitum Energy Intake at Lunch, and Neural Responses to Visual Food Stimuli in Overweight Adults. Nutrients. 2016 Jan 5;8(1).